Oli is een van de beste Enduro mountainbikers in Duitsland en reist het grootste deel van het jaar. Hij houdt van zijn leven op de weg (en in de bergen), maar is toch een huiselijk type. Gelukkig hoeft dit geen tegenstrijdigheid te zijn en kan hij tegelijkertijd mobiel en thuis zijn.
Oli: Nee, ik denk het niet. Ik ben erg nieuwsgierig naar culturen, mensen en plaatsen, maar ik ben niet rusteloos of gedreven. Het is mijn werk en ik hou alleen zoveel van reizen omdat ik meestal mijn basis, mijn thuis bij me heb: mijn gezin. De camper is onze kans om deze twee aspecten te combineren: gezin en carrière. Daarom is ons leven geweldig.
Oli: Absoluut. Iedereen ziet meer van de plaatsen waar we naartoe gaan dan ik, omdat ik meestal op de trails fiets. Voor Nino is het de perfecte manier om op te groeien en Balu vindt het sowieso geweldig.
Oli: Nou, één ding is dat hij opgroeit omringd door de natuur. Als het weer ook maar de kleinste kans geeft, wil hij naar buiten. Hij kruipt op zijn dekentje, ontdekt de weiden en nu leert hij lopen en trekt zichzelf op aan het opstapje. Het is voor mij altijd een goed teken als kinderen niet veel speelgoed nodig hebben. Nino is heel zuinig wat dat betreft. En ik vind het natuurlijk ook leuk dat hij van fietsen houdt. Hij kan er eindeloos voor zitten en ze gewoonweg bekijken.
Oli: Deze twee zijn onafscheidelijk. Als Nino een brood eet, is het vanzelfsprekend dat Balu minstens de helft krijgt. En Balu verliest hem nooit uit het oog. Het is ook geweldig om te zien dat ze door het reizen helemaal niet verlegen zijn voor vreemden. Overal waar we komen voelen ze zich op hun gemak. Zodra Balu merkt dat we met mensen omgaan, horen ze erbij.
Oli: Ja, absoluut. Onderweg ligt Balu tussen de stoelen omdat hij moet weten wat er gebeurt – of waar we naartoe gaan. Zijn andere favoriete plek is onder de tafel, omdat hij daar de deur en alle activiteiten kan zien. Hij is tenslotte een herdershond.
Oli: 100 % de cockpit. Het is zo’n hoogtepunt voor hem om voorin op mijn schoot te zitten en aan het stuur te draaien – niet terwijl ik rijd, natuurlijk … Het is verbazingwekkend wat hij leert door alleen maar naar ons te kijken. Hij zit daar en reikt naar de versnellingspook en weet waar de ruitenwisser begint. Fietsen, camper en hond – dat is zijn ding.
Oli: Absoluut. Zelfs als het regent en we veel in de camper zijn. Overdag is ons tweepersoonsbed Nino’s speelplaats. De ramen zitten op één niveau met het bed, dus hij kan naar buiten kijken, ziet wat er buiten gebeurt en is druk bezig met tegen het raam kloppen. En dat doet hij tot hij in slaap valt met zijn hoofd tegen het raam.
Oli: Goh, dat is een moeilijke. Maar waarschijnlijk dat je met de T 65 twee aparte kamers kunt hebben. Als je de badkamerdeur opent, verandert die in een sluitende slaapkamerdeur, zodat je twee eenpersoonskamers hebt. Dit is een geweldige oplossing. Zo storen we Nino niet als hij slaapt en wij met iets bezig zijn. En andersom, als ik een zakelijk telefoontje moet plegen en wat stilte nodig heb, sluit ik gewoon de deur. Ik reis ook wel eens met fotografen of filmmakers en dan heeft iedereen ook zijn eigen ruimte. Dat is gewoon fantastisch.
Oli: Nou, ik ben geen fan van het schetsen van een idyllisch landschap. Ik denk dat deze levensstijl ideaal is voor ons, omdat we het allemaal zo leuk vinden en een stabiel geheel vormen. Ik ben een gezinsman en een reiziger tegelijk. Ik heb gewoon ongelooflijk veel geluk en ben dankbaar dat Lisa het net zo goed doet als ik – en Balu en Nino trouwens ook. We zijn zeker niet doorsnee. Maar we wilden altijd al het leven ten volle ervaren – en met elkaar. Met onze rollende woning hebben we de perfecte oplossing gevonden. Dus eigenlijk wel: we leven onze droom.
